Medische Goelag

In de Sovjet-Unie werden andersdenkenden, onwelgevallige elementen, verbannen naar werkkampen in Siberië. Heropvoeding en arbeid in de kampen zou de verdwaalde geesten zuiveren en weer op het juiste spoor zetten. In onze tijd is er geen USSR meer, de werkkampen zijn gesloten. Maar de geest die tot deze wantoestanden leidde, is die terug in de fles ? Communistische denken, opgedrongen mensbeelden en wanen van egalitair utopische samenlevingen ? Ik vrees van niet en zal ook uitleggen waar sovjet praktijken herleven en sommige mensen veroordeelt worden tot een verblijf in de Medische Goelag !

In het communisme wordt uitgegaan van het mensbeeld dat iedereen gelijkwaardig is. Op zichzelf klinkt dat prima, maar te ver doorgevoerd heeft juist dit goedaardig klinkende principe miljoenen doden tot gevolg gehad. Wat ook vreemd is, is dat juist in het communisme hoogwaardigheidsbekleders veel macht en aanzien hadden en er een sterk hiërarchisch structuur was. De USSR werd geleid door elites met dacha’s en privileges. Maar uiteraard was dit omdat juist zij het volk het beste dienden ! Zonder een uitgebreid exposé te starten over het communisme zal ik doorgaan naar de medische sector en uitleggen waarom die vele overeenkomsten vertoont met het communisme.

De medische stand, kent u die uitdrukking ? Veel wetenschappen zijn opgezet als een soort sekte waar je door initiatierituelen en kennisvergaring toetreedt. Een exclusieve club neemt je aan als lid na jaren studie en proeven van bekwaamheid. Een arts wordt toegelaten tot het genootschap der artsen en kan ook worden geroyeerd. Uiteraard prima geregeld dat niet iedereen zich arts mag noemen ! Maar we zien hier ook gelijk een hiërarchische club waarin de oudere elite vaak veel te zeggen heeft. Zij stellen de voorwaarden aan de bekwaamheid en over de vraag wat goed medisch handelen is. Misschien allemaal wat elitair, maar artsen zijn toch consciëntieuze mensen ? Dat komt toch wel goed ?

Een systeem werkt en is vitaal als het zichzelf blijft vernieuwen en openstaat voor fouten, deze zelfs omarmt. Want fouten zijn de beste mogelijkheid om te leren en vooruit te komen.

De vraag is of de medische stand niet te arrogant is geworden, te rijk wordt betaald en teveel aanzien misbruikt voor eigen gewin. Het medische systeem wordt in elk geval misbruikt om een mythe in stand te houden. De mythe van de maakbare samenleving, de mens die zichzelf omhoog werkt en succes verdient. Een mens die vrij is en in al zijn behoeften wordt voorzien door ons geweldige economische systeem, een systeem dat volop kansen biedt, aan iedereen. De mens die zijn geluk maakt.

Maar gaat dit ook op voor iemand die ziek is ? Kan iedereen meedoen in de participatiesamenleving ? Dit woord geeft trouwens precies het probleem aan. in de roman 1984 van George Orwell worden gesproken over de term newspeak. Hiermee wordt taal bedoeld die eigenlijk een zinloos samenraapsel is van woorden die pretentieus klinken en waarmee van alles kan worden vergoelijkt. Deze taal zou vooral gebezigd worden door.. totalitaire regimes. Bestaat er een samenleving zonder participatie ? Rutte, die waarschijnlijk de uitvinder is van dit begrip, wil waarschijnlijk zeggen dat iedereen mee moet doen en moet geloven in de samenleving volgens de eerder genoemde principes. Helaas is de participatiesamenleving een egoïstische samenleving gebleken waar niemand omkijkt naar elkaar, maar die uitdrukking (omkijken naar elkaar, het “motto” van Rutte4) is dus reeds getagged voor functieverandering door newspeak van Rutte4. *ja deze zin klopt lees hem nog maar eens een keer*

Terug naar de zorg en de medische stand. Als alles maakbaar is dan zijn alle ziektes ook behandelbaar en weet de medische wetenschap iedereen klaar te stomen voor deelname aan de participatiemaatschappij ook na enig medische malheur. De medische stand staat toch ook op een zo’n hoog niveau, ze kunnen zoveel, mensen leven véél langer ! Wie niet gezond genoeg is heeft dat dan toch aan zichzelf te danken, en ziek blijven is er helemaal niet bij: je krijg toch hulp ? De juiste instelling en leefstijl dat zijn de determinanten ! Dit is de wind die waait in de burelen van de universiteiten waar het medisch curriculum wordt samengesteld. En dan hebben we het nog niet eens over de medische commissies die gaan over richtlijnen en behandelingen. Of de commissies die gaan over toelating van medicijnen en hun veiligheid. Oude elitaire (mannen)clubs vol met connecties met de farmaceutische industrie en de politiek beslissen in zulks over de volksgezondheid. Wat is een ziekte en wat beter aangemerkt kan worden als aanstelleritus, welke ziektes krijgen veel geld voor onderzoek en welke ziektes laten we maar liever zitten. Welke behandeling wordt de standaard en vóóral welke medicijnen worden de standaard. Vaak proef je een naar bijsmaakje van Big Farma in de uitkomsten. Die farmaceutische industrie maakt toch alleen maar middelen zuiver ter faveure van de mensheid ?

Volksgezondheid krijgt toch wat andere connotaties in dit licht. Ik zie levensgrote parallellen met het politbureau en de talrijke commissies in de USSR. Gezondheidszorg is politiek en gezondheidszorg is big business, maar is gezondheidszorg ook gezondheidsbevorderend ?

Een arts is een genezer met een persoonlijke band met de patiënt. Iemand met een eigen werkwijze en eigen ervaring. De arts-patiënten-relatie is één van de intiemste formele banden die een mens kan aangaan. Helaas is de arts van tegenwoordig meer een gezondheidsconsulent geworden. Iemand die standaardbehandelingen moet voorschrijven in plaats van te varen op zijn eigen ervaring, kennis en intuïtie. Ik schreef al eerder dit artikel over de heilige band tussen arts en patiënt. Helaas is ons zorgstelsel overdreven geformaliseerd en gestandaardiseerd. Tijd om de patiënt echte te leren kennen is er niet, wat ook niet nodig is omdat we standaardbehandelingen hebben. In hoge mate kunnen we spreken over een communistisch zorgstelsel, alleen hadden ze in de USSR géén eigen risico. (ook wel eigen-schuld-dikke-bult bonus)

De standaard voorschrijfkunde betekent geen rekening houden met het individu, met lichamen die verschillend werken en mensen die op hun eigen wijze aangeven wat er aan hun scheelt. Voor iedereen met een ziekte volgens een bepaald vakje op basis van een paar symptomen: dezelfde pil of behandeling.

Een miljoen Nederlanders gebruikt antidepressiva, zijn die mensen allemaal écht depressief ? Of is het een zoethoudertje omdat de maatschappij eigenlijk niet zo goed werkt als wordt beaamd ? Misschien spelen er andere psychische of sociologische problemen of zelf medische ? Kinderen die druk zijn en lastig ? Niets dat een pilletje niet kan oplossen. Welkom in onze Communizorg !

Als je thuiszorg nodig hebt dan krijg je dit niet zomaar. Via ingewikkelde procedures moet eerst worden vastgesteld of je het wel écht nodig hebt, stel dat je teveel zorg krijgen .. het idee !

En je moet zelf zorg inkopen, als dat niet goed afloopt, drie keer raden wie verantwoordelijk is ?! Geen individuele zorg op maat, verstrekt vanuit warme interesse en de behoefte om iemand bij te staan, maar standaardzorg in blokken en er wordt niet buiten de blokken gewerkt. Iemand die komt om een verband te verwisselen kan niet nog even een afwasje doen voor iemand die slecht ter been is. Nein ! Of moet ik zeggen Njet ! Een band opbouwen met een vaste verzorger is er vaak ook niet bij. Fijn elke keer andere mensen die je onder de douche helpen, eens in de drie dagen, of eens in de week ? En elke stap in de zorg moet worden bijgehouden afgetekend en verantwoord, een papieren oerwoud van regels. Communisme anyone ?

Ouderen trekken sowieso aan het kortste eind in de participatiesamenleving. Die kosten alleen maar geld toch ? #Dorhout dat is het. Snel maar even de voltooid-leven-pil door een commissie jassen. Dan wordt er toch nog verdiend aan die ouderen !? Nou eigenlijk zijn de ouderen enorm winstgevend voor Big Farma. Ze gebruiken vaak vele medicijnen over een lange duur. Cholesterolremmers, bloeddrukmedicijnen, pijnstillers, slaapmedicatie. Gewoon standaard verstrekt, uiteraard voor het welzijn van de patiënt.

Overmedicatie, vele bijwerkingen en interacties zijn aan de orde van de dag. Worden ouderen gezond en levend gehouden, of houden we slechts het idee van gezonde ouderen levend, met alle persoonlijke en financiële gevolgen van dien. Iatrogene schade door verkeerde behandelingen is een heel groot probleem. Het is een belangrijke doodsoorzaak. Zeker bij ouderen is het aantal fouten door de vele verschillende personen die betrokken zijn, groot !

Chronisch zieken moeten meedoen ! Dit is een belangrijk motto in de Communizorg. Daarom worden er quota afgesproken met de bedrijven over het in dienst nemen van arbeidsgehandicapten. Helaas komt er in de praktijk helemaal niks van terecht. Bedrijven denderen door vanwege de concurrentiestrijd en ruimte en tijd om niet standaard mensen in te werken, is er niet, zelfs niet met geldelijke bonussen in het vooruitzicht. Chronisch zieken moeten zich vooral aanpassen aan de mal van de standaard werknemer. Meedoen komt niet van twee kanten ! Re-integratie wil zoveel zeggen als : je moet jezelf aanpassen om weer mee te doen, wij als maatschappij verwachten dat van je. Rust roest, je moet door en of dat kan.. wij geloven dat het kan !

Lastige aandoeningen, die bestaan niet ! De medische stand is alwetend, tenminste dat wordt van hen verwacht en menigeen in deze orde ziet zichzelf dan ook in dit licht. De dokter weet raad ! Helaas is er een hele grote groep mensen met ernstige klachten die maar liever niet gezien wordt. Ik weet het niet zijn misschien wel de de minst gesproken woorden door medische professionals. Slechts een minderheid is trouw aan zijn patiënt en zegt dit eerlijk. Want zeg nu zelf 10 jaar studie, 20 jaar ervaring en dan zeggen dat je het niet weet ? Zoiets valt maatschappelijk ook niet uit te leggen. Honderdduizenden mensen met onverklaarbare aandoeningen ? Een explosie aan nieuwe neurologische en immunologische aandoeningen ? Gelijk een kernramp in de USSR . Die plooi moet worden gladgestreken. Dat is onbestaanbaar. We verzinnen wel iets een containerbegrip (Vermoeidheidsziekte), een categorie overig (SOLK) of een mentale aandoening..wel beschouwd is niemand mentaal 100 % en levensstijl ja levensstijl ! Met deze stigmatisering worden onwelgevallige medische elementen weggewerkt. In plaats van de levensgrote problemen te erkennen worden de patiënten met onverklaarde aandoeningen aangevallen en weggezet. Vooral leden van de psychiatrische vleugel binnen de CCCP maken zich sterk voor de heropvoeding. Een speciale soort Stasi afdeling is behept met de zorgt dat de perceptie van het maatschappelijke mensbeeld en het functioneren van de heilstaat op peil blijft. Het bureau voor werkverschaffing UWV doet de rest.

Gaslighting : is een manipulatie techniek die mensen iets laat geloven wat ze eigenlijk niet ervaren, maar door stelligheid een volharding gaan mensen aan zichzelf twijfelen. In deze context wil dat zoveel zeggen is dat je een slachtoffer of in dit geval patiënt ervan overtuigd zelf verantwoordelijk te zijn voor lot. Niet botte pech, een virus, een ongeluk is verantwoordelijk voor lijden en gebrek aan participatie, hij of zij zal niet goed geleefd hebben, niet genoeg geloof hebben in beter worden en te weinig actief zijn geweest in de “vele” oplossingen die aangedragen zijn door de medische stand.

Deze hersenspoeltechniek wordt ook ingezet bij mensen met schulden, of mensen met beperkte mentale vermogens.. zij zijn altijd schuldig !

Medische Goelag

Laat ik proberen om de medische goelag wat concreter te maken. Exacte cijfers ontbreken, net als dat de aantallen mensen die naar de Goelag zijn gestuurd slechts geschat kan worden. Zijn het honderdduizend mensen of een half miljoen ? Want waarom zou je dat ook bijhouden ?? Een grote groep patiënten met ziektes als Lyme, , Fibromyalgie, Posturaal Orthostatisch Tachycardie Syndroom (POTS), Ehlers-Danlos syndroom en Myalgische Encefalomylitis/Chronische Vermoeidheidssyndroom (ME/CVS) wordt door de zorg en de medische stand stelselmatig genegeerd. Het zijn de onwelgevallige elementen in het systeem. Let ook op het woordje syndroom, dat zoveel wil zeggen als : we hebben geen idee waarom, maar met syndroom als label lijkt het nog wat. Onzekerheid past niet het systeem. Het doorkruist illusies over hoe goed het moet ons gaat, over onze alwetendheid. De illusie dat iedereen geluk kan maken door een goede houding en hard werken. Dat iedereen kán werken.

Helaas is een leven buiten het zorgsysteem een hele bittere aangelegenheid. Geen zorg, geen behandeling, geen begrip, geen uitkering: buitensluiting in het kwadraat. De goelag is er niks bij !?

Long Covid Patiënten is de nieuwste groep die op de Goelag belandt. De medische wetenschap begrijpt het niet en kan dat maar moeilijk handelen. Van een virus wordt je ziek en je gaat dan dood of je wordt beter !? Waarom doen die LC patiënten zo lastig ? Ga revalideren, fix yourself ! Gelukkig beginnen er inmiddels wat lampjes te branden en komen meer artsen op voor deze groep patiënten. De grote aantallen, hoe bitter ook, leggen steeds duidelijker de vinger op de zere plek : hier gaan dingen heel erg fout !

Net als met de toeslagaffaire die uitkwam, staan we waarschijnlijk aan de vooravond van het naar buiten komen van verhalen over de medische goelag. De overvloed aan (Long) Covid zal het sentiment doen kantelen en mensen wakker maken dat het systeem, zoals we dat nu hebben, ernstige tekortkoming heeft. Illusies van dat we de zorg goed hebben geregeld zullen plaats maken voor realisme.

De Medische Goelag is niet in een afgesloten gebied in the middle of nowhere. Het speelt zich af in stilte, achter de deuren in onze steden en dorpen. Onzichtbaar lijden door verkeerde medicijnen of behandelingen, ernstig chronisch zieken die in donkere kamers liggen zonder hulp, vooruitzicht of überhaupt zonder begrip of medeleven. Chronisch zieken die moeten vechten tegen instanties als het UWV en daardoor ernstig verslechteren. Mantelzorgers die naast hun gewone baan de volledige zorg voor ernstig zieke patiënten moeten opnemen, omdat er geen reguliere zorg is geïndiceerd

Artsen die zich moeten verantwoorden als zij mensen helpen op manieren die niet overeenstemmen met de protocollen, ondanks dat die hulp in het is belang is van de patiënt. Verhalen over bijwerkingen van medicijnen, vaccinaties en behandelingen, die niet gehoord worden.

De Medische Goelag is het taboe op het immense falen van de zorg en de medische wetenschap, het falen van onze participatiemaatschappij. Het kapot systematiseren van iets dat eigenlijk diepmenselijk is; de zorg voor elkaar. Commissies die op afstand beslissingen over behandelingen van mensen in plaats van de mensen naast het bed. De verwevenheid van geld en politiek in de zorg.

Laten we een zorgsysteem maken dat werkt voor iedereen. Dat signaleert en registreert zonder oordeel. Dat zorgt en luistert. Breng de uitgebannen terug, laat de exodus uit de medische goelag beginnen. Kameraden, spreekt het voort ! Het is tijd voor (R)evolutie !